Dieter Geenens, algemeen directeur

'Ik begon de coachingsessies met het idee "gereedschap" te krijgen voor betere effectiviteit, stressbestendigheid en besluitvorming. Uiteindelijk kreeg ik die ook, maar helemaal niet langs de "belerende" weg. Ik kreeg een "kompas", wat "wegwijzers", en vooral "inzicht" in knelpunten en mogelijkheden.'

Waarom heb ik gekozen voor een coaching-traject?

Na een assessment besloot ik om mijn zwakkere stressbestendigheid voor eens en voor altijd deftig aan te pakken. Ik ging dus op zoek naar opleidingen die me dienstig zouden kunnen zijn, maar wat de google-machine naar boven bracht, lag onder mijn verwachtingen...

Ik maakte voor mezelf duidelijk dat ik naast grotere stressbestendigheid, ook gewoon effectiever wou leidinggeven. Mijn lijstje werd:
-Communicatietraining om adequaat om te gaan met spanningen en conflicten
-Versterking van mijn kwaliteiten en effectiviteit
-Blijven presteren in een uitdagende omgeving
-Besluitvormig

Aangemoedigd door mijn algemeen directeur bekeek ik het even breder, en besprak ik de mogelijkheden met Joos, een ervaren consultant. Deze kende mij al ietwat en duwde mij in de richting van een coaching-traject. Ik was echter niet onmiddellijk overtuigd, maar het aanbod om een intakegesprek te laten beslissen over een go of no go liet ik niet liggen.

Ik kreeg geen gereedschap maar wel een kompas en wegwijzers...

Ik was vooral op zoek naar extra tools en skills om mijn gereedschapskoffer beter gevuld te krijgen. Tips and tricks aangereikt krijgen, methodieken in de vingers hebben en training om effectiever te worden. Dat was mijn wens en uitgangspunt bij het coaching-intakegesprek. Maar doorheen het intakegesprek werd me duidelijk dat ik door anders tegen mijn uitdagingen aan te kijken, eigenlijk heel wat zaken al kant en klaar in mijn gereedschapskoffertje zitten had.

Samen met de coach overliep ik gestructureerd mijn hulpbronnen, mijn hinderpalen, en dit zowel intern als extern. Ik werd bijna onmerkbaar begeleid om alles – ook het zwakke – zonder masker op een rij te zetten. Op heel korte tijd werd mij helder wat ik eigenlijk wil in mijn job; en net daardoor werd duidelijk wat ik miste. Het resultaat van mijn eerste coaching sessie was dan ook dat ik plots een soort van "kompas" in handen kreeg. De weken volgend op de eerste sessie ging ik hiermee bewust aan de slag in elke vergadering en bij elke opdracht. Ik maakte mijn doelen SMART en bij elke volbrachte taak reflecteerde ik nadien hoeveel procent ik mezelf gaf, wat goed was en wat beter kon. Ik hield dit bij in een ordeloze excel-sheet die ik nu – achteraf - eigenlijk maar half meer begrijp... maar tijdens de training zelf gaf het me houvast.

Ontdekkingstocht

Ook de latere coachingsessies hadden iets van een ontdekkingstocht. Ik had me steevast voorbereid, en dat was steeds een goed startpunt, maar eigenlijk werd ik elke keer verrast. Ik zag leiderschap als een mix van kennis, beïnvloeden, relaties en beslissen. En ik kreeg bijvoorbeeld de Insights leiderschapsstijlen (MDI) voorgeschoteld. Door samen na te denken over wat dit voor me kon betekenen kreeg ik een aantal nieuwe inzichten. Ik ging vanaf toen bijvoorbeeld meer op zoek naar het uitwerken van een "visie waar mijn mensen goesting voor krijgen". En dit héél bewust. Na het spreekwoordelijke "kompas", had ik nu een aantal hoogstpersoonlijke "wegwijzers" voor mezelf bepaald.

Nog een moeilijke was "Hoe krijg ik alles beter georganiseerd?" Onmiddellijk werd ik geconfronteerd met de vraag hoe ik het nu aanpak en wat daar mis mee is... Ik werd gedwongen na te denken over waar mijn prioriteiten liggen. Vandaag, maar ook op langere termijn. Het werd me overduidelijk gemaakt dat "effectiever worden" onlosmakelijk samen hangt met "keuzes maken". Wat is "Dieter-tijd"? Ik had blijkbaar de tools al in "mijn gereedschapskoffer", maar ik moest nog leren ze juister en selectiever te gebruiken.

Ook was het interessant te ontdekken dat ik slechts vier doelen heb voor het komende werkjaar... Later heb ik die opgesplitst en georganiseerd, en werden deze plots héél tastbaar. Eerst de grote blokken bepalen en daarna het zand. Ik deed dit trouwens ook niet op mijn eentje; ik betrok er collega's bij. Zéér verrijkend die input.

Next level!

Opnieuw was ik aan het analyseren waarom ik in die vervelende meeting niet het beoogde resultaat haalde. Wat waren de sterke en de zwakke punten van die beslissing? Waar ik vroeger met een zucht zou berust hebben, ging ik nu aan de slag met de coach. En oh ramp! Zij haalde mij volledig uit mijn comfortzone.

In zowaar een wandelsessie leerde ik een ietsje "mijn knelpunten" te visualiseren en letterlijk vanuit verschillende hoek te bekijken. Niet leuk. Ik wist geeneens dat die er waren. Hardop een litanie of discussie onderbreken in mijn eigen stijl. Niet simpel. Ik wist geeneens dat ik een eigen stijl had.

Het was in ieder geval een sessie die bleef nazinderen, en eigenlijk ben ik met de aangereikte handvatten nog steeds aan de slag. Dit minst leuke werd uiteindelijk mijn grootste voldoening.

Presteren in een uitdagende omgeving

Sinds jaar en dag presteer ik buiten de werksituatie in een uitdagende omgeving. Ik ben namelijk een zéér competitieve sporter, die tevens zéér effectief is in training, organisatie, voorbereiding, doorzetting, etc. Ik won reeds tweemaal het Belgisch Kampioenschap vijfkamp bij de masteratletiek. Het was bevrijdend te leren dat al de technieken en aanpak die ik in de sport gebruik, ook perfect vertaalbaar zijn naar mijn werksituatie. Ik had dat "inzicht" niet en het werd mijn grootste verrijking, en zoals steeds wordt inzicht voorafgegaan door volledige verwarring... Maar met dus duidelijke uitkomst. Ik weet wat ik wil, en waarom ik het wil. De uitdagingen zijn nog steeds niet evident, maar ik heb een kader en houvast waardoor ik sterker ben.

Terugblik

Ik kwam aan de start van de coachingsessies met het idee "gereedschap" te krijgen voor betere effectiviteit, stressbestendigheid en besluitvorming. Uiteindelijk kreeg ik die ook, maar helemaal niet langs de "belerende" weg. Ik kreeg een "kompas", wat "wegwijzers", en vooral "inzicht" in knelpunten en mogelijkheden.

Achteraf gezien is er onbewust nog een aspect die de coaching voor mij succesvol maakte; de grote spreiding in tijd gaven me ruimte en tijd voor reflectie. In de hitte van de zomer groeide de overtuiging om de zaken aan te pakken, in de herfst werd het traject een soort van gevecht en eigenlijk simpel hard werken, en in de winter oversteeg ik in mijn beleving mezelf. En het is leuk te staan waar ik nu sta met de lente in het verschiet.